இந்த ஊரில் இறந்துப்போவதில்
புண்ணியம் பலவுண்டாம்
கூடத்தில் படுக்கவைத்து
திண்ணையில் விடியவிடிய
பேசிக்கொண்டிருக்க மாட்டார்களாம்
மின்சார சுடுகாடெல்லாம்
கணினி மயமாம்
அஞ்சே நிமிடத்தில்
காரியம் முடித்து
பார்சலும் கொடுப்பார்களாம்
அர்த்தஜாமத்தில் எழுந்தமர்ந்து
அடிவாங்க தேவையிருக்காதாம்
அன்பாகவே கவனிப்புண்டாம்
உடன் வந்தவர்களை
உபசரிக்க ஊழியர்களுமுண்டாம்
எனது கவலையெல்லாம்
நான் செல்லும் அமரர் ஊர்தி
போக்குவரத்து நெரிசலில்
மாட்டக் கூடாதென்பதில்தான்
இன்னொருமுறை சாக தயாரில்லை நான்
அடுத்த கவலை எனது
கண்ணீர் அஞ்சலி போஸ்டரில்
யாரும் சிறுநீர் அடித்துவிடக்கூடாதென்பதில்
இந்த சின்ன வயசுல என்ன இது மாதிரி யோசிக்கிறீங்க...?
ReplyDeleteஒரு நல்ல டான்ஸ் பாரு இல்லயேன்னு வருத்தப்படலாம்... அடுத்த ஜென்மத்துல நாமெல்லாம் ஒரு France, Brazil ன்னு பொறக்கனும்..வேண்டிக்குங்க... ம்ஹும்..
மத்தபடி சிறுகதை நல்லாவேயிருந்தது :))
:-))
ReplyDeleteநல்லாருக்குன்னு பின்னூட்டம் போடணுமா?நல்லாருங்கன்னு போடணுமான்னு குழப்பமா இருக்கு.
//அடுத்த ஜென்மத்துல நாமெல்லாம் ஒரு France, Brazil ன்னு பொறக்கனும்..வேண்டிக்குங்க... ம்ஹும்//
நீங்க ரெண்டு பேரும் சவுதியில பிறக்க-நான் வேண்டியிருக்கிறேன். :-)
இன்ஷா-அல்லாஹ்!
அப்போ அடுத்த ஜென்மத்தல சவுதிய மாத்திடுவோம்... சித்தப்ஸ்
ReplyDeleteஇன்ஷா-அல்லாஹ்!
நல்லா இருக்கு நண்பரே...
ReplyDeleteகவிதை நன்று.
ReplyDeleteநல்லா இருக்கு நண்பரே...
ReplyDeleteவணக்கம், இப்போவெல்லாம் சிலர் எழுதுற கவிதய படிச்சா கண்ணகட்டி காட்டுலவிட்ட மாதிரியிருக்கும், ஆனா உங்க கவிதை வேற ரகம். படிக்கவே பயமாயிருக்கு!, எக்ஸ்ட்ரீம் சிந்தனை... ஆனாலும் யோசிக்கவைக்கும் சிந்தனை.
ReplyDeleteகவிதை நல்லாயிருக்கு விநாயகமுருகன்.
ReplyDeleteகடைசி ரெண்டு பத்தியும் செமயா இருக்கு நண்பா
ReplyDeleteArumai.
ReplyDeleteநன்றி அசோக்
ReplyDeleteநன்றி பா.ரா
நன்றி கமலேஷ்
நன்றி மயில்ராவணன்
நன்றி மணி
நன்றி வேடியப்பன்
நன்றி சுந்தர்
நன்றி ரவிசங்கர்